Γιάννη τα τελευταία 21 χρόνια, μιλούσα και μιλάω συνεχώς για σένα σε άλλους. Σήμερα θέλω να μιλήσω μαζί σου συνάδελφε, αδελφέ, εκπαιδευτή, επικεφαλής μου, φίλε. Σε ξέρουν όλοι, οι συνάδελφοι, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι γνωστοί μου. Σε ξέρουν και οι πολίτες που έρχονται στο γραφείο μου. Βλέπουν την φωτογραφία που βγάλαμε στην σχολή εσύ εγώ κι ο Σίμος και ρωτάνε για σένα. Την έχω δίπλα μου. Κάθε μέρα νιώθω να με κοιτάς και να με ελέγχεις αν κάνω καλά αυτά που μου έμαθες. Ακόμη θυμάμαι το βλέμμα σου όταν σου είπα πως φεύγω από τον Β´ για την Περιφέρεια. Δεν κάθισα πολύ, έφυγα. Μου έμαθες να είμαι Πυροσβέστης Γιάννη. Να πιστεύω πως αυτό που κάνω είναι δώρο θεού, να νιώθω τυχερός που έχω το δικαίωμα κάθε μέρα να προσπαθώ να ¨σώζω ζωές και περιουσίες¨. Μου έμαθες να μη δίνω σημασία στα άλλα, τα μικρά...