Το πρόσφατο ΠΔ 25/2013 που υπογράφηκε πριν μερικές μέρες και
δίνει την αποκλειστική δυνατότητα στις κατά τόπους διοικήσεις των πυροσβεστικών
υπηρεσιών του Πυροσβεστικού Σώματος, να εφαρμόζουν για τους εργαζόμενους των
υπηρεσιών τους ωράριο εργασίας τεσσάρων ταχυτήτων, δηλαδή 8ωρο - 12ωρο - 16ωρο
- 24ωρο, όταν «ειδικοί υπηρεσιακοί λόγοι» το επιβάλουν, με τη σύμφωνη γνώμη των
Περιφερειακών Διοικήσεων, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Αναμενόμενη εξέλιξη για την ταξική συνδικαλιστική κίνηση του
χώρου, την «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών», που είχε προειδοποιήσει
έγκαιρα τους εργαζόμενους.
Εχει δώσει πολύχρονους αγώνες για την αποτροπή των
αντεργατικών ρυθμίσεων. Πρόκειται για μία πολύ καλά μελετημένη και
επεξεργασμένη ενέργεια, η οποία προετοιμάστηκε διαχρονικά με συντονισμένες
προσπάθειες από τις εκάστοτε πολιτικές, υπηρεσιακές και συνδικαλιστικές ηγεσίες
του Πυροσβεστικού Σώματος.
Μία εξέλιξη εναρμονισμένη πλήρως με τις αντεργατικές οδηγίες
της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) που αποσκοπεί στην αποσάθρωση του σταθερού χρόνου
εργασίας μέσω της εφαρμογής ελαστικών ωραρίων και κυρίως με τη γνωστή οδηγία
COM (2004) 0607 του σοσιαλδημοκράτη Ισπανού ευρωβουλευτή Α. Σέρκας. Σημειωτέον
ότι η σχετική οδηγία ψηφίστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το Μάιο του 2005 από
τους ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ και καταψηφίστηκε από το ΚΚΕ.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι άλλωστε ότι τα ωράρια που
προβλέπονται στο παραπάνω Προεδρικό Διάταγμα εφαρμόζονται εδώ και μία πενταετία
για τους Ισπανούς πυροσβέστες και όχι μόνο1. Η απουσία συνδικαλιστικών δυνάμεων
με ταξικό προσανατολισμό συνέβαλε στην εφαρμογή του.
Το Πυροσβεστικό Σώμα, αξιοποιείται για την εφαρμογή
αναχρονιστικών και αντεργατικών εργασιακών σχέσεων με την αβάντα του
κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αποτελεί πιλότο επέκτασής του για τον υπόλοιπο
δημόσιο τομέα.
Είναι σίγουρο όμως ότι η σχετική αρνητική εξέλιξη θα
αποτελέσει προπομπό αλλαγών και για τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα σχετικά με το
χρόνο εργασίας, καθώς και οι υφιστάμενες επί δεκαετίες μεσαιωνικές εργασιακές
συνθήκες των πυροσβεστών, κυρίως στο θέμα του ωραρίου, και των αρμοδιοτήτων,
που καταγράφονταν μέσα από:
Τα απάνθρωπα εξαντλητικά ωράρια. Τις άπειρες επιφυλακές για
την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών. Την «αποζημίωση» της προσφερόμενης
υπερεργασίας των εκατομμυρίων εργατοωρών με τη χορήγηση ρεπό, που η διάθεσή
τους ήταν αδύνατη λόγω της μεγάλης συσσώρευσης. Αυτά τα αμέτρητα και μη
αποδιδόμενα ρεπό ανά υπάλληλο αποκαλύπτουν τον εργασιακό μεσαίωνα της απλήρωτης
εκμετάλλευσης του ελεύθερου χρόνου των πυροσβεστών.
Την απαράδεκτη χρησιμοποίηση των πυροσβεστών πέραν των
καθορισμένων αρμοδιοτήτων του ΠΣ και των καθηκόντων τους, για εξυπηρέτηση
διαφόρων αναγκών των δημοτικών αρχών, καθώς και των κρατικών και ιδιωτικών
φορέων, όπως το πλύσιμο κοινόχρηστων και ιδιωτικών χώρων και υλικών, ο
εκχιονισμός οδικών αξόνων πριν και μετά την ιδιωτικοποίησή τους, οι αποφράξεις
αποχετεύσεων, η φύλαξη χωματερών κλπ. Η εφαρμογή λοιπόν του εργασιακού μεσαίωνα
στο ΠΣ αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα των Ευρωπαϊκών Οδηγιών για τη διευθέτηση
του χρόνου εργασίας, τον ενεργό και ανενεργό χρόνο εργασίας, την απλήρωτη
υπερεργασία, την κινητικότητα του προσωπικού και την αξιοποίηση από φορέα σε
φορέα για την κάλυψη διαφόρων αναγκών του Δημοσίου και των ιδιωτών.
Πού αποσκοπεί η δυνατότητα εναλλαγής του προσωπικού με 4
διαφορετικά ωράρια;
1. Επιδιώκει να διαχειριστεί μέσω της διευθέτησης του χρόνου
εργασίας του προσωπικού, τις εποχικές ανάγκες λαμβάνοντας υπόψη τη γεωγραφική
θέση, τη στατιστική των συμβάντων, καθώς και την αριθμητική δύναμη κάθε
υπηρεσίας και όχι να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων, όπως τεχνηέντως
άφηναν να εννοηθεί πολιτικοί, υπηρεσιακοί και συνδικαλιστικοί παράγοντες,
προκειμένου να εξασφαλίσουν την ανοχή τους. Για την εφαρμογή του ενός ή του
άλλου ωραρίου από καμία διάταξη δεν προκύπτει η σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων.
2. Στη διαχείριση με ευέλικτο ωράριο του υπάρχοντος
ελλειμματικού προσωπικού (χωρίς καμία πρόσθετη επιβάρυνση για τον κρατικό
προϋπολογισμό) εναρμονισμένο στη λογική της ευρωπαϊκής οδηγίας για τον ενεργό
και ανενεργό χρόνο, με δεδομένο ότι το Πυροσβεστικό Σώμα καλείται να
αντιμετωπίσει έκτακτες ανάγκες, με διαφορετικές κλίμακες μεγέθους και έντασης
σε απρόβλεπτο χρόνο.
3. Καλλιέργεια κλίματος αντιπαράθεσης και αντιπαλότητας
ανάμεσα στο προσωπικό για το «καλό ή το κακό ωράριο» στη λογική τού «διαίρει
και βασίλευε».
4. Η δυνατότητα της νόμιμης πλέον εφαρμογής πέραν του 8ωρου,
τριών εναλλακτικών ωραρίων με αποκλειστική ευθύνη της υπηρεσίας και οποτεδήποτε
αυτό κριθεί αναγκαίο, σε συνδυασμό με:
Τη διατήρηση σε ισχύ του μέτρου των συχνών μερικών ή γενικών
επιφυλακών για την κάλυψη έκτακτων ή πάγιων αναγκών, που επί της ουσίας μέσω
του μέτρου αυτού καταργούνται στην πράξη ακόμη και αυτά τα υποτυπώδη δικαιώματα
στην ημερήσια ανάπαυση και τον ελεύθερο χρόνο, ασχέτως από το ποιο ωράριο
εφαρμόζεται (8ωρο, 12ωρο, 16ωρο, 24ωρο).
Την ύπαρξη ενός απαράδεκτου και άδικου καθεστώτος για την
αποζημίωση του επιπλέον χρόνου εργασίας που βασίζεται κύρια στη χορήγηση
πρόσθετων ρεπό (δηλαδή αέρα) όποτε και εάν αυτό το επιτρέπουν οι υπηρεσιακές
ανάγκες.
Την απουσία κανόνων υγιεινής και ασφάλειας.
Ολο αυτό λοιπόν το υφιστάμενο πλαίσιο δημιουργεί τις
χειρότερες προϋποθέσεις για ακόμη μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης
των πυροσβεστών. Εντατικοποίηση που καταγράφεται εδώ και μία δεκαπενταετία με
ένα συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό θανατηφόρων ατυχημάτων και με την εμφάνιση
σοβαρότατων μη καταγεγραμμένων επαγγελματικών παθήσεων που έχουν συνήθως
τραγική κατάληξη (βλ. αιφνίδιους θανάτους τριών πυροσβεστών στη Χίο μετά τη
μεγάλη πυρκαγιά του καλοκαιριού).
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός σε ρόλο θεατή και χειροκροτητή.
Το γεγονός όμως ότι:
Οι εργαζόμενοι του ΠΣ επί τριάντα τρία έτη, σε αντίθεση με
τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, είχαν αποκλειστεί από την εφαρμογή του πλήρους
πενθημέρου, των δικαιωμάτων για την υπερεργασία που διέπονταν από την εργατική
νομοθεσία και από μία σειρά άλλα δικαιώματα όπως οι γονικές άδειες, η υγιεινή
και ασφάλεια κλπ.
Σήκωσαν στις πλάτες τους κυρίως από το 1998 και μετά το
βάρος της πυρασφάλειας της χώρας χωρίς προϋποθέσεις, πληρώνοντας βαρύ τίμημα σε
όλα τα επίπεδα και κάθε χρόνο καλούνται με όλο και λιγότερη υπηρετούσα δύναμη
και μειωμένες πιστώσεις για τις λειτουργικές δαπάνες, να σηκώσουν ολοένα και
περισσότερο βάρος.
Βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με ένα νομοσχέδιο που επιχειρεί
να αλλάξει ριζικά τις δομές πυρασφάλειας της χώρας. Αφού εμπορευματοποιεί τις
παροχές πυροπροστασίας προς τον ελληνικό λαό. Μεταφέρει αρμοδιότητες
πυρασφάλειας στους δήμους και σε εθελοντικές οργανώσεις. Ανοίγει την πόρτα για
μαζική κατάργηση πυροσβεστικών υπηρεσιών, άρα και οργανικών θέσεων με ό,τι κινδύνους
εγκυμονεί αυτή η εξέλιξη για εφεδρείες, διαθεσιμότητες και απολύσεις,
ικανοποιώντας τις επιταγές της ΕΕ και του κεφαλαίου. Εμπλέκει ακόμη περισσότερο
το ΠΣ και τους πυροσβέστες στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Θεσμοθετεί την
κινητικότητα του προσωπικού από φορέα σε φορέα. Καθιερώνει τη συνεχή και
ανάλογα με τις επιδιώξεις, παρέμβαση της πολιτικής ηγεσίας στο χρόνο εργασίας
και σε άλλα εργασιακά δικαιώματα με προεδρικά διατάγματα, παρακάμπτοντας έτσι
τη σχετική νομοθεσία και το νομοθετικό έλεγχο.
Εχουν δημιουργηθεί εργαζόμενοι τριών ταχυτήτων (μόνιμοι,
πενταετούς, συμβασιούχοι) με σκοπό τη σταδιακή αντικατάσταση της μόνιμης και
σταθερής εργασίας με ελαστικές σχέσεις εργασίας.
Αντιμετωπίζουν έναν άνευ προηγουμένου αυξανόμενο αυταρχισμό
στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν εργασιακά τους δικαιώματα από τις
συνεχόμενες παραβιάσεις.
Εχουν πληγεί ανεπανόρθωτα στο βιοτικό τους επίπεδο και
βρίσκονται στα πρόθυρα απελπισίας από τις αλλεπάλληλες περικοπές στους μισθούς
τους. Τη διάλυση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων. Τη συρρίκνωση των παροχών
στην Υγεία, την Παιδεία και βιώνουν καθημερινά σε κάθε πτυχή της ζωής τους τις
συνέπειες από την επίθεση της πλουτοκρατίας και των πολιτικών υποχείριών της.
Αντί όμως όλα αυτά να προβληματίζουν τα συνδικαλιστικά
όργανα του κλάδου και να γίνονται αφορμή για οργάνωση ολομέτωπης σύγκρουσης με
τις πολιτικές της συγκυβέρνησης και των συμμάχων της, επιλέγουν την αδράνεια
στα χρόνια προβλήματα. Τη σιωπή απέναντι στις σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές.
Την εθιμοτυπική συμμετοχή στα συλλαλητήρια και τους αγώνες του λαϊκού κινήματος
ενάντια στις καταστροφικές ανατροπές. Την έκφραση ευχαριστηρίων και
ικανοποίησης, για τις αλλαγές στο ωράριο με αποκορύφωμα το «καλωσόρισμα» που
απεύθυνε με σχετική ανακοίνωσή της η Ενωση Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος
στις 8/3/2013 στο νέο ΠΔ, τονίζοντας ότι «η παραπάνω ρύθμιση αποκατέστησε τη
νομιμότητα αναφορικά με το ωράριο» υποσχόμενη ότι «συνεχίζουμε την προσπάθεια
για να κατοχυρώσουμε τα υπόλοιπα2»!!
Τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου επιλέγουν την αδράνεια
στα χρόνια προβλήματα. Τη σιωπή απέναντι στις σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές.
Την εθιμοτυπική συμμετοχή στα συλλαλητήρια και τους αγώνες του λαϊκού κινήματος
ενάντια στις καταστροφικές ανατροπές. Την έκφραση ευχαριστηρίων και
ικανοποίησης, για τις αλλαγές στο ωράριο με αποκορύφωμα το «καλωσόρισμα» που
απεύθυνε με σχετική ανακοίνωσή της η Ενωση Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος
στις 8/3/2013 στο νέο ΠΔ, τονίζοντας ότι «η παραπάνω ρύθμιση αποκατέστησε τη
νομιμότητα αναφορικά με το ωράριο» υποσχόμενη ότι «συνεχίζουμε την προσπάθεια
για να κατοχυρώσουμε τα υπόλοιπα.
Δεν είναι τυχαία όμως η ικανοποίηση που ένιωσαν οι
εκπρόσωποι του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Πάσχιζαν πάνω από μία δεκαετία να
φανούν αντάξιοι της εμπιστοσύνης των πολιτικών τους κηδεμόνων με το να πείσουν
τους εργαζόμενους να δεχτούν τις αντιδραστικές αλλαγές στο ωράριο που προωθούσε
με τις σχετικές οδηγίες η ΕΕ.
Στην προσπάθειά τους αυτή έβρισκαν πάντα απέναντί τους τις
ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις που συνεχώς αποκάλυπταν τους σχεδιασμούς και
τις προθέσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων και το ρόλο των εκπροσώπων του
κυβερνητικού συνδικαλισμού και αντιμετώπιζαν με επιτυχία τις σχετικές
απόπειρες.
Πρώτα αποτυχημένα εγχειρήματα, μετά την άμεση παρέμβαση και
αντίδραση των ταξικών δυνάμεων που συσπειρώνονταν στην ΕΑΚΠ, η εφαρμογή του
12ωρου το 2001 και το 2004.
Δεύτερο αποτυχημένο εγχείρημα το καλοκαίρι του 2006 η
προσπάθεια για τη μη χορήγηση των ημερήσιων αναπαύσεων με αντάλλαγμα το 24ωρο,
και στη βάση αυτού του στόχου προσπάθησαν να το επιβάλουν με το έτσι θέλω και
σε υπηρεσίες που δεν επιθυμούσαν το 24ωρο οι εργαζόμενοι.
Το 2008 μέσα από το άρθρο 17 του σχεδίου ΠΔ για την υγιεινή
και ασφάλεια για το προσωπικό του ΠΣ, έγινε προσπάθεια για εφαρμογή της οδηγίας
ΣΕΡΚΑΣ με σκοπό τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε εβδομαδιαία βάση που
αποσκοπούσε στο κτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας όπως
αποτυπώνεται παρακάτω:
α) μέγιστος αριθμός ωρών εργασίας των οποίων δεν επιτρέπεται
υπέρβαση.
i) Δώδεκα (12) ώρες, σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο
εικοσιτεσσάρων (24) ωρών και
ii) Εξήντα τρεις (63) ώρες σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο
επτά (7) ημερών, είτε
β) ελάχιστος αριθμός ωρών ανάπαυσης, οι οποίες δεν
επιτρέπεται να είναι λιγότερες από:
i) Δώδεκα (12) ώρες, σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο
εικοσιτεσσάρων (24) ωρών και
ii) Εκατόν πέντε (105) ώρες, σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο
επτά (7) ημερών.
Μετά τις αντιδράσεις μόνο της ΕΑΚΠ αποσύρθηκε αυτού του
είδους η διευθέτηση χρόνου εργασίας.
Το 2009 οι ταξικές δυνάμεις της ΕΑΚΠ έδωσαν ακόμη μία μάχη
κατά τη διάρκεια των τριών ημερίδων που διοργάνωσαν στη Ρώμη, τη Μαδρίτη και τη
Λουμπλιάνα οι συμβιβασμένες ευρωπαϊκές πυροσβεστικές συνδικαλιστικές οργανώσεις
των χωρών της Μεσογείου με την επίβλεψη της Κομισιόν.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών τους αποκάλυψαν τις
πραγματικές προθέσεις των ημερίδων αυτών που με πρόσχημα την υγιεινή και
ασφάλεια των πυροσβεστών, πρόσβλεπαν στην προετοιμασία του εδάφους για την
αποδοχή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για την ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας και
μία σειρά άλλες διαρθρωτικές αλλαγές όπως αποτυπώνονταν και μέσα στη Χάρτα των
δικαιωμάτων των πυροσβεστών3.
Αντέκρουσαν δημόσια τα επιχειρήματα της αντιπροσώπου της
Κομισιόν για την αναγκαιότητα να υπάρχει λόγω της φύσης της εργασίας ελαστικό
ωράριο εργασίας που διατυπώθηκε ως απάντησή της στις καταγγελίες των
αντιπροσώπων της ΕΑΚΠ για την οδηγία ΣΕΡΚΑΣ.
Γινόταν ολοφάνερο πλέον τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρωπαϊκό
επίπεδο ότι υπήρχε μια συνεχόμενη και συνεχώς αναβαθμισμένη προσπάθεια για την
εφαρμογή των διατάξεων της οδηγίας ΣΕΡΚΑΣ που έδειχνε να μην ενοχλεί διόλου την
παράταξη του κυβερνητικού συνδικαλισμού, αλλά είχε γίνει προσωπική υπόθεση της
ΕΑΚΠ.
Το Νοέμβρη του 2009 νέο εγχείρημα για την επιβολή του 12ωρου
αυτή τη φορά πιο αποφασιστικό και οργανωμένο, αλλά και αυτό απέτυχε χάρη στην
άμεση αντίδραση των ταξικών δυνάμεων της ΕΑΚΠ.
To Φλεβάρη του 2010 ως αντίποινα για τις αντιδράσεις των
εργαζομένων ενάντια στο 12ωρο εφαρμόζεται σε όλες τις υπηρεσίες 8ωρο σε 6ήμερη
βάση και καταργούνται τα 24ωρα όπου εφαρμόζονταν.
Τον Ιούνη του 2010 εντελώς αιφνιδιαστικά υπογράφεται ΠΔ για
την κατάργηση του 24ωρου ως εναλλακτικού ωραρίου και θεσπίζεται για πρώτη φορά
το 12ωρο. Εγιναν προσπάθειες ασκώντας ασφυκτικές πιέσεις σε εργαζόμενους κυρίως
σε ειδικές υπηρεσίες του ΠΣ αλλά δεν κατάφεραν να γενικευτεί η εφαρμογή του.
Τον Απρίλη του 2012 επιχειρούν μια πρώτη προσπάθεια για
πιλοτική εφαρμογή του 16ωρου, πάλι όμως κάτω από την άμεση αντίδραση της ΕΑΚΠ η
προσπάθεια αναστάλθηκε.
Με την υπογραφή του σχετικού ΠΔ το Μάρτη του 2013 κατάφεραν
αυτό που πάσχιζαν χρόνια τώρα, αφού πρώτα ωρίμασαν οι συνθήκες μέσα από τον
οικονομικό στραγγαλισμό των πυροσβεστών.
Οι εργαζόμενοι έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη στα
συνδικαλιστικά τους όργανα, με αποδεδειγμένη την ανικανότητα και την απροθυμία
τους να παλέψουν ώστε να τους βγάλουν από την απελπιστική κατάσταση, και
αναζητώντας ευκαιριακές λύσεις με σκοπό να ελαχιστοποιήσουν τα έξοδά τους όσον
αφορά τις μετακινήσεις τους στις υπηρεσίες όπου υπηρετούσαν, έδειξαν προτίμηση
στην εφαρμογή του 24ωρου.
Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν αυτήν την κατάσταση και έχοντας ως
σύμμαχο την έλλειψη ουσιαστικής κατανόησης από τη μεγάλη πλειοψηφία των
εργαζομένων για τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων τους και τον τρόπο που
έπρεπε να παλέψουν για την ουσιαστική επίλυσή τους, εφάρμοσαν οι χαμαιλέοντες
του κυβερνητικού συνδικαλισμού επί δύο και πλέον χρόνια, σε πλήρη συνεννόηση με
την πολιτική και φυσική ηγεσία, την τακτική του καρότου και του μαστίγιου.
Καρότο, η προσδοκία για την εφαρμογή ή τη διατήρηση του
24ωρου και μαστίγιο, η απειλή της κατάργησής του, για να τιθασεύονται οι
αντιδράσεις απέναντι στη λαίλαπα των ολέθριων για το βιοτικό τους επίπεδο
ανατροπών.
Η πολύχρονη προσπάθειά τους στέφθηκε με επιτυχία αφού
κατάφεραν πρώτα να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους για τις πραγματικές
προθέσεις της συγκυβέρνησης, με αποτέλεσμα τις μειωμένες αντιδράσεις και έτσι
αντί για ένα εναλλακτικό ωράριο που ζητούσαν οι εργαζόμενοι όπως το 24ωρο,
θέσπισαν επιπλέον το 12ωρο και το 16ωρο.
Επέλεξαν σκόπιμα τη στιγμή που ετοιμάζεται το τελειωτικό
κτύπημα στην πυρασφάλεια της χώρας και τα εργασιακά τους δικαιώματα μέσα από το
πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη να
ρίξουν την μπανανόφλουδα για να κατευνάσουν τις αντιδράσεις.
Δημιούργησαν κλίμα εφησυχασμού αποκρύπτοντας όμως ότι μετά
την ψήφιση του Νομοσχεδίου οι ανατροπές που έρχονται πέραν όλων των άλλων και
για το χρόνο εργασίας δε θα συγκρίνονται με ό,τι έχουν γνωρίσει οι εργαζόμενοι
του ΠΣ μέχρι σήμερα.
Οι εργαζόμενοι του ΠΣ μέσα από ό,τι βίωσαν όλα αυτά τα
χρόνια καλούνται να βγάλουν τα συμπεράσματά τους όχι μόνο από τη στάση των
εκπροσώπων του κυβερνητικού συνδικαλισμού αλλά από τη στάση των κομμάτων που
τους κτύπαγαν το χέρι στην πλάτη και την ίδια ώρα με το άλλο χέρι υπέγραφαν την
καταδίκη τους μέσα από μία σειρά διατάξεις που ξεθεμελίωναν τα δικαιώματά τους,
ή ψήφιζαν όλες αυτές τις Οδηγίες όπως η ΣΕΡΚΑΣ και τις Συνθήκες όπως του
Μάαστριχτ που σήμερα επιχειρούν να τις εφαρμόσουν διά πυρός και σιδήρου.
Είναι καιρός πλέον να περάσουν από την επανάπαυση στην
αντεπίθεση μαζί με τις ταξικές δυνάμεις.
Η μεγάλη εμπειρία που έχει αποκτηθεί από τους πολύχρονους
αγώνες της ΕΑΚΠ, που μέσα από αυτούς δόθηκαν λύσεις σε προβλήματα
καθημερινότητας των εργαζομένων, μπήκε φρένο σε δεκάδες αντεργατικούς
σχεδιασμούς και αποτράπηκαν τα χειρότερα, πρέπει να αξιοποιηθούν από τους
ίδιους τους εργαζόμενους για το δικό τους όφελος.
Δεν αρκεί μόνο η αναγνώριση των αγώνων της ΕΑΚΠ με την ψήφο
τους, που την έφεραν το 2010 πρώτη δύναμη με 41% στα υπηρεσιακά συμβούλια.
Απαιτείται η ουσιαστική συμμετοχή τους στους Αγώνες που επιβάλλονται να γίνουν.
Μαζί με όλο το υπόλοιπο ταξικό κίνημα που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, με κατεύθυνση
και προσανατολισμό την ανατροπή της βάρβαρης καπιταλιστικής πραγματικότητας.
*
1. Βλέπε σχετικό στατιστικό πίνακα με εργασιακές σχέσεις
Ισπανών πυροσβεστών στην ιστοσελίδα της Ε.Α.Κ.Π. www.eakp.gr ενότητα
«Ανακοινώσεις Αλλων Συνδικαλιστικών Φορέων».
2. Βλέπε ανακοίνωση Ενωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος
8/3/2013, ιστοσελίδα www.eaps.gr
3) Βλέπε Χάρτα δικαιωμάτων των πυροσβεστών της FS στην
ιστοσελίδα της ΕΑΚΠ www.eakp.gr ενότητα «Ανακοινώσεις Αλλων Συνδικαλιστικών
Φορέων», στις 25/5/2009.
Μιχάλης ΜΙΧΑΗΛ
Απόστρατος ανθυποπυραγός του ΠΣ, πρώην μέλος του Διοικητικού
Συμβουλίου της ΠΟΕΥΠΣ
http://www.rizospastis.gr