Για τους περισσότερους συναδέλφους, ήταν άγνωστη η πλευρά του Θεμιστοκλή,
του Θέμη Σαλονίτη, του Πυροσβέστη που η μουσική ήταν μέσα του. Οι συνάδελφοί
του που ζήσανε μαζί του, θα τον θυμούνται πάντα...
22 Ιουλίου 1998 και ώρα 13.45
Πυρκαγιά εκδηλώθηκε στον Υμητό, στην περιοχή
της Ηλιούπολης,στην χαράδρα,που βρίσκεται ανάμεσα
στο τέρμα της οδού Νεύτωνος και στο πλάτωμα του
Καρέα.
Φυσούσαν δυνατοί άνεμοι και η πυρκαγιά,
γρήγορα προσέλαβε
διαστάσεις…
Δόθηκε εντολή, να αποχωρήσουν όλα τα οχήματα.
Πυρκαγιά εκδηλώθηκε στον Υμητό, στην περιοχή
της Ηλιούπολης,στην χαράδρα,που βρίσκεται ανάμεσα
στο τέρμα της οδού Νεύτωνος και στο πλάτωμα του
Καρέα.
Φυσούσαν δυνατοί άνεμοι και η πυρκαγιά,
γρήγορα προσέλαβε
διαστάσεις…
Δόθηκε εντολή, να αποχωρήσουν όλα τα οχήματα.
Δυστυχώς όμως,ένα όχημα δεν πρόλαβε.
Το πλήρωμα του οχήματος, έσβηνε γύρω από το όχημα…λίγο αργότερα,
βρέθηκαν δίχως ζωή,στο μονοπάτι που κατεβαίνει προς την ρεματιά…
Το πλήρωμα του οχήματος, έσβηνε γύρω από το όχημα…λίγο αργότερα,
βρέθηκαν δίχως ζωή,στο μονοπάτι που κατεβαίνει προς την ρεματιά…
Οι αναμνήσεις θολές,όπως οι καπνοί που »έπνιξαν» τον ουρανό της
Ηλιούπολης…
Ηλιούπολης…
Αλλά πως μπορεί να ξεχάσει κανείς,να μην κρατά δυνατά και καθαρά
στην μνήμη του,εκείνους που χάθηκαν;
Να μην θυμάτε και εκείνη την… τραγική λεπτομέρια…Τη ειρωνία της
τύχης: Ενώ το πλήρωμα »χάθηκε»,το όχημά τους,εκτός από το ένα λάστιχο
που ήταν λίγο καμένο,δεν έπαθε τίποτ” αλλο…
στην μνήμη του,εκείνους που χάθηκαν;
Να μην θυμάτε και εκείνη την… τραγική λεπτομέρια…Τη ειρωνία της
τύχης: Ενώ το πλήρωμα »χάθηκε»,το όχημά τους,εκτός από το ένα λάστιχο
που ήταν λίγο καμένο,δεν έπαθε τίποτ” αλλο…
Δεν ξεχάσαμε ποτέ κανείς και συχνά περνάμε από το μνημείο που έφτιαξε
ο Δήμος Ηλιούπολης,για έναν χαιρετισμό.
ο Δήμος Ηλιούπολης,για έναν χαιρετισμό.
Οι απλοί εκείνοι περιπατητές,που δεν έζησαν τον εφιάλτη,δεν γνώριζαν,
στέκουν κι αυτοί ευλαβικά για ένα χαιρετισμό στους ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ
ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
κι είναι σαν να τους βλέπεις μπροστά σου,αέρινες φωτεινές φιγούρες,να
σου χαμογελούν…
να καμαρώνουν το δάσος που με τόση φροντίδα οι εθελοντές δεντροφύτευσαν,
καθάρισαν, πότισαν,…και πρασσίνισε ξανά…
Νικόλ.Βασιλοπούλου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 22/7/1998
στέκουν κι αυτοί ευλαβικά για ένα χαιρετισμό στους ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ
ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
κι είναι σαν να τους βλέπεις μπροστά σου,αέρινες φωτεινές φιγούρες,να
σου χαμογελούν…
να καμαρώνουν το δάσος που με τόση φροντίδα οι εθελοντές δεντροφύτευσαν,
καθάρισαν, πότισαν,…και πρασσίνισε ξανά…
Νικόλ.Βασιλοπούλου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 22/7/1998
Νικόλ.βασιλοπούλου
Ο (Εθελοντής Πυροσβέστης) ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΕ ΠΥΡΙΝΑ ΦΤΕΡΑ
Το όνειρο του Δημήτρη ήταν να γίνει πυροσβέστης.
Παρουσιάστηκε για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στις ειδικές
δυνάμεις, ενώ παράλληλα γυμναζόταν εντατικά. Κάθε καλοκαίρι τα τελευταία χρόνια
περνούσε πολλές ώρες περιπολώντας στο βουνό για την αποτροπή κάποιας πυρκαγιάς.
Συμμετείχε σε πολλές αποστολές της εθελοντικής ομάδας για επικούρηση των
δυνάμεων της πυροσβεστικής. Είχε παρακολουθήσει σεμινάρια Δασοπροστασίας, ενώ
το θάρρος και η αυταπάρνηση πολλαπλασίαζαν τις δυνάμεις του. Οι σύντροφοί του στην
2η Κοινότητα Ανιχνευτών Καισαριανής & στην Ομάδα Δασοπροστασίας Καισαριανής
τον έχουν πάντα κοντά τους, να τριγυρνά ακοίμητος φρουρός στις πλαγιές του
Υμηττού. Το Πυροφυλάκιο Καισαριανής και ο κεντρικός δρόμος που οδηγεί σ' αυτό,
φέρουν πλέον το όνομά του, ως ελάχιστο φόρο τιμής.
Πώς εγινε;
Το απόγευμα της 22ας Ιουλίου 1998, μόλις ο Δημήτρης είδε ότι
οι φλόγες έζωσαν το βουνό, έτρεξε στο πυροφυλάκιο να ενωθεί με την υπόλοιπη
ομάδα. Πρώτος απ' όλους έφτασε στο μέτωπο της φωτιάς κοντά στο μοναστήρι του
Καρέα. Πριν καλά-καλά φθάσουν οι υπόλοιποι, προσφέρθηκε να βοηθήσει τρεις
έμπειρους άνδρες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας που προσπαθούσαν με ένα όχημα να
περιορίσουν την πυρκαγιά. Ο δυνατός άνεμος γύρισε, όμως, την φωτιά από το
μέτωπο των τεσσάρων ανδρών στο πλάϊ τους και τελικά πίσω τους. Το πυροσβεστικό
όχημα τυλίχτηκε στις φλόγες. Ο Δημήτρης και οι Πυροσβέστες αποκλείστηκαν στην
πλαγιά, καθώς η φωτιά έκλεινε και την τελευταία έξοδο διαφυγής. Όταν η φωτιά
ολοκλήρωσε το καταστροφικό της έργο, Πυροσβέστες και Εθελοντές ανακάλυψαν τα
απανθρακωμένα πτώματα των τεσσάρων παλικαριών λίγα μέτρα πριν από το δρόμο της
σωτηρίας που τους οδηγούσε ο Δημήτρης.
Το παράδειγμά του δεν πάει χαμένο, μετά το κακό, ακόμη
περισσότεροι οι εθελοντές που έρχονται να καλύψουν το μεγάλο κενό που άφησε
πίσω του.
Στη γειτονιά του, στα μάτια όλων διακρίνεται ο θαυμασμός για
το παιδί που δικαίωσε το όνομα της πόλης του, που χρόνια τώρα γεννά και πενθεί
ήρωες.
Αντίο, Δημήτρη και να μας προσέχεις.....