Σειρά του '91: 32 χρόνια είμαστε μαζί. 28-2-1991 / 28-2-2023
Σειρά του '91
Σαν σήμερα πριν από 32 ολόκληρα χρόνια, ήταν η πρώτη μου ημέρα στο Σώμα σαν Δόκιμος Πυροσβέστης. Παιδί. Ένα παιδί που δεν γνώριζε τίποτα για το μέλλον του και δεν μπορούσε να φανταστεί πως θα ήταν οι ημέρες του και οι νύχτες του τα επόμενα χρόνια της ζωής του. Δεν μπορούσε να φανταστεί πόσες στιγμές από αυτές θα μένανε ανεξίτηλες και θα επηρέαζαν όλη του την πορεία. Σε όλα αυτά τα χρόνια, ξεχωρίζουν πολλές, πάρα πολλές εικόνες, πολλοί ήχοι, πολλές μυρωδιές, πολλά ονόματα, πολλά πρόσωπα, πολλά συναισθήματα. Τρόμος, πανικός, φόβος, λύπη, αγωνία, πίστη, συμπαράσταση, ευγνωμοσύνη, χαρά, φιλικότητα, συναδελφικότητα, αρωγή, και πόσα άλλα... Σε όλα αυτά προεξέχουν όμως εκείνες οι στιγμές οι πρώτες. Οι πρώτες ημέρες που γεννηθήκαμε στο Πυροσβεστικό Σώμα, οι άνθρωποι που μας καλωσόρισαν, που μας αγκάλιασαν σαν παιδιά τους. Παντελεάκος, Μουρβάκης, Λεμονίδης, Μητρέντζης, Μιχαηλτσλής, Αμπαράς, Καραπατάκης, Σταματίου, Γρίβας, Χατζηιωαννίδης, Κορομηλάς και πολλοί άλλοι. Κάθε χρόνο αυτή ημέρα δεν μπορεί να βγει από το μυαλό μας εκείνη η αγωνία για το που πάμε. Όλοι γνωρίζαμε πως δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε Δημόσιοι Υπάλληλοι. Νιώθαμε την αίσθηση της προσφοράς, του κινδύνου. είμαστε υπερήφανοι, κάναμε το πρώτο βήμα για να γίνουμε μέλη μιας μεγάλης και υπερήφανης οικογένειας, της οικογένειας των Πυροσβεστών. Πλέον αποκτήσαμε καινούρια αδέλφια, μοιραζόμασταν τα πάντα γιατί ξέραμε πως κάποια στιγμή μπορεί να μοιραστούμε την ίδια μας ζωή, το δικαίωμα στην ζωή. Από εκείνη την ημέρα, είχαμε ένα κοινό. Τις ζωές μας.
Πολλά μπορεί να αλλάξανε, από την 28η Φεβρουαρίου του 1991, πολλά μπορεί να έχουν συμβεί, ευχάριστα, δυσάρεστα, καλά, άσχημα, αλλά το ότι έχουμε κοινή πορεία και κοινή ημερομηνία εκκίνησης, δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Τις προηγούμενες ημέρες, μίλησα με την σειρά μας τον Τριάντη Πολύκαρπο μετά από πολλά χρόνια και μοιράστηκε μαζί αναμνήσεις και συγκίνηση μαζί με ένα βίντεο από την άσκηση που είχαμε κάνει με τον Γιάννη Λεμονίδη στις εγκαταστάσεις της σχολής στην Αγίας Τριάδα, ένα βίντεο που δεν είχα δει ποτέ. Η συγκίνηση απίστευτη. Θεωρώ χρέος μου να το μοιραστώ μαζί σας.
Σήμερα παραβρέθηκα στην κοπή της πίτας της Ένωσης Κεντρικής Μακεδονίας. ο Ανδρέας Ζάχος, ο Σϊμος Στόλης, ο Γιώργος Μιχαηλίδης, ο Γιώργος Ταουκτσής, και ο Κώστας Παπουλίδης, πήρανε από την σειρά μας τον Κώστα Πουλτίδη σαν Αν. Διοικητής Δ/σης Θεσσαλονίκης, την Ένωση και όλους εμάς για όλα αυτά που πρόσφεραν όλα τα χρόνια που ήταν μαζί μας ένα αναμνηστικό και τις ευχές όλων μας. Αποστρατεύτηκαν από τους πρώτους και ακολούθησαν και αλλοι. Τους εύχομαι να έχουν υγεία οι ίδιοι τους και οι οικογένειές τους. Να κρατήσουν την υπερηφάνεια του Πυροσβέστη, γιατί τον τίτλο του Πυροσβέστη δεν πρόκειται να τον χάσουν ποτέ. Σε αυτόν τον τίτλο, δεν χωράνε άλλοι προσδιορισμοί. Ειδικά δεν ταιριάζει και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ο προσδιορισμός ''πρώην''. Θα είναι πάντα ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ. Εύχομαι τα καλύτερα για όλους και να κρατήσουν όλες τις στιγμές που πέρασαν στο Πυροσβεστικό Σώμα ανεξίτηλες για να τους καθοδηγούν σε ότι κι αν κάνουν. Οι Άγιοι Τρεις εν Καμίνω Παίδες να είναι πάντα δίπλα τους
Την τιμητική τους είχαν οι συνάδελφοι που αποστρατεύτηκαν την τελευταία χρονιά. Η εικόνα που είχα μπροστά μου ήταν συγκινητική, Τέσσερις από εμάς,
Γιάννης Λεμονίδης
Κώστας Αβραμίδης
Χαλιάος Πολύκαρπος Παραμυθιά Θεσπρωτίας
Σίμος Αποστόλου
Σουραβλάς Μηνάς Περαία Θεσσαλονίκης
Χατζηαθανασίου Δημήτρης Κατερίνη
Τσακαλίδης Μιχάλης Θεσσαλονίκη
Τσαλής Αχιλλέας Ροδόπολη Σερρών
Φακίτσας Σταύρος Καρπενήσι
Φώτος Κωνσταντίνος Γιάννενα
Βαγγέλης Φαλάρας, Τρίκαλα
Γκοτζαμάνης Εμμανουήλ΄Γιάννενα
Τσιώμος Αθανάσιος Κατερίνη
Από το αρχείο του Πολύκαρπου Τριάντη
από το αρχείο του Πολύκαρπου Τριάντη
Ευχαριστώ πολύ την σειρά μας τον Πολύκαρπο Τριάντη για το πολύτιμο και συγκινητικό υλικό που μου στειλε.
Μακάρι να ήταν μαζί μας σήμερα και τα αδέρφια μας που χάθηκαν πριν γεμίσουν οι μέρες τους. Ανάβουμε ένα κερί και σκεφτόμαστε τις οικογένειές τους που τους στερήθηκαν όπως κι εμείς.
Ο μεγάλος μας αδερφός και εκπαιδευτής ο Γιάννης Λεμονίδης ο Μιχάλης Ζησόπουλος, ο Παναγιώτης Κετικίδης... Θα ζουν πάντα ανάμεσά μας. δίπλα μας, μπροστά μας.
Τους αφιερώνω την σημερινή ημέρα και όλες όσες είναι ακόμη μπροστά μας.
Είμαι υπερήφανος για ΟΛΕΣ τις σειρές μου.
Καλές επιστροφές σε ολους.
Σαν σήμερα πριν από 32 ολόκληρα χρόνια, ήταν η πρώτη μου ημέρα στο Σώμα σαν Δόκιμος Πυροσβέστης. Παιδί. Ένα παιδί που δεν γνώριζε τίποτα για το μέλλον του και δεν μπορούσε να φανταστεί πως θα ήταν οι ημέρες του και οι νύχτες του τα επόμενα χρόνια της ζωής του. Δεν μπορούσε να φανταστεί πόσες στιγμές από αυτές θα μένανε ανεξίτηλες και θα επηρέαζαν όλη του την πορεία. Σε όλα αυτά τα χρόνια, ξεχωρίζουν πολλές, πάρα πολλές εικόνες, πολλοί ήχοι, πολλές μυρωδιές, πολλά ονόματα, πολλά πρόσωπα, πολλά συναισθήματα. Τρόμος, πανικός, φόβος, λύπη, αγωνία, πίστη, συμπαράσταση, ευγνωμοσύνη, χαρά, φιλικότητα, συναδελφικότητα, αρωγή, και πόσα άλλα... Σε όλα αυτά προεξέχουν όμως εκείνες οι στιγμές οι πρώτες. Οι πρώτες ημέρες που γεννηθήκαμε στο Πυροσβεστικό Σώμα, οι άνθρωποι που μας καλωσόρισαν, που μας αγκάλιασαν σαν παιδιά τους. Παντελεάκος, Μουρβάκης, Λεμονίδης, Μητρέντζης, Μιχαηλτσλής, Αμπαράς, Καραπατάκης, Σταματίου, Γρίβας, Χατζηιωαννίδης, Κορομηλάς και πολλοί άλλοι. Κάθε χρόνο αυτή ημέρα δεν μπορεί να βγει από το μυαλό μας εκείνη η αγωνία για το που πάμε. Όλοι γνωρίζαμε πως δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε Δημόσιοι Υπάλληλοι. Νιώθαμε την αίσθηση της προσφοράς, του κινδύνου. είμαστε υπερήφανοι, κάναμε το πρώτο βήμα για να γίνουμε μέλη μιας μεγάλης και υπερήφανης οικογένειας, της οικογένειας των Πυροσβεστών. Πλέον αποκτήσαμε καινούρια αδέλφια, μοιραζόμασταν τα πάντα γιατί ξέραμε πως κάποια στιγμή μπορεί να μοιραστούμε την ίδια μας ζωή, το δικαίωμα στην ζωή. Από εκείνη την ημέρα, είχαμε ένα κοινό. Τις ζωές μας.
Σήμερα παραβρέθηκα στην κοπή της πίτας της Ένωσης Κεντρικής Μακεδονίας. ο Ανδρέας Ζάχος, ο Σϊμος Στόλης, ο Γιώργος Μιχαηλίδης, ο Γιώργος Ταουκτσής, και ο Κώστας Παπουλίδης, πήρανε από την σειρά μας τον Κώστα Πουλτίδη σαν Αν. Διοικητής Δ/σης Θεσσαλονίκης, την Ένωση και όλους εμάς για όλα αυτά που πρόσφεραν όλα τα χρόνια που ήταν μαζί μας ένα αναμνηστικό και τις ευχές όλων μας. Αποστρατεύτηκαν από τους πρώτους και ακολούθησαν και αλλοι. Τους εύχομαι να έχουν υγεία οι ίδιοι τους και οι οικογένειές τους. Να κρατήσουν την υπερηφάνεια του Πυροσβέστη, γιατί τον τίτλο του Πυροσβέστη δεν πρόκειται να τον χάσουν ποτέ. Σε αυτόν τον τίτλο, δεν χωράνε άλλοι προσδιορισμοί. Ειδικά δεν ταιριάζει και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ο προσδιορισμός ''πρώην''. Θα είναι πάντα ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ. Εύχομαι τα καλύτερα για όλους και να κρατήσουν όλες τις στιγμές που πέρασαν στο Πυροσβεστικό Σώμα ανεξίτηλες για να τους καθοδηγούν σε ότι κι αν κάνουν. Οι Άγιοι Τρεις εν Καμίνω Παίδες να είναι πάντα δίπλα τους
